O książce: 1967 / Kocham naszą północ zabajkałską, uwielbiam wędrować po nieprzejezdnej tajdze, wspinać się na surowe golenie, pływać po wrzących rzekach. Nie ma dla mnie większej radości niż siedzenie przy nocnym ognisku, popijanie mocnej herbaty, słuchanie opowieści ewenkijskich myśliwych, rybaków, geologów – wszystkich ludzi tajgi, których dusze zakorzenione są w zbuntowanej Północy. Mieszkają tu odważni ludzie! zrobić dużo. Bez umiejętności zagubisz się w tajdze. Dużo podróżowałem po Transbaikalii, wspiąłem się na Vitim, pływałem wzdłuż Chary, latałem helikopterem nad miododajną Namingą. Pod wrażeniem tych wypraw napisałem „Vadimka”.